Μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά στο βουνό του ορεινού χωριού, η ζωή της δεκατετράχρονης Ζωής άλλαξε ριζικά. Ο πατέρας της πέθανε στις φλόγες, ενώ εκείνη σώθηκε τελευταία στιγμή από τον Γιάννη, τον θείο της. Δεν μίλησε ξανά, ούτε αποχωρίστηκε το μαντήλι που έκρυβε το μισοκαμμένο πρόσωπό της.

​

Μόνο ο νέος Ιερέας του χωριού, ο Πατήρ Θεόπνευστος στήριζε το κορίτσι, αλλά κι αυτός από απόσταση. Από τότε που ζούσε στο Μοναστήρι, είχε μάθει να ζει διακριτικά.